دیدم که سال ها است هرچی می نویسم تو لپ تاپ و گوشیم ذخیره می شه و البته به لطف تکنولوژی می تونم از این گوشی به اون گوشی تلفن منتقلش کنم، خب چرا همه اینهارو نیارم تو قالب یک وبلاگ، شاید یه نفر دیگه هم خوند و خوشش اومد. بعد از مهاجرت که دیگه نتونستم به عنوان خبرنگار فعالیت کنم، واقعا دلم برای نوشتن و بعدم دکمه ارسال و انتشار زدن تنگ شده بود، برای یه خبرنگار چه لذتی از این بالاتر که هر چی می نویسه بقیه هم بخونند و نقدش کنند، نوشتن برای من از دوران کودکی یه بلای کرونا در جان بشریت
افزایش نژاد پرستی در مهد دموکراسی
یک ایرانی با استرس همیشگی
یه ,یک ,کنم، ,خبرنگار ,نوشتن ,گوشی ,از این ,و انتشار ,انتشار زدن ,ارسال و ,زدن تنگ
درباره این سایت